معنی از استان های عراق

میسان

میسان، نینوا

نینوا

قادسیه، اربیل، انبار، بایل، بغداد، بصره، دیاله، ذیقار، سلیمانیه، صلاح الدین، کربلا، کرکوک، مثنی، میسان، نجف، نینوا، واسط

قادسیه، اربیل، انبار، بابل، بغداد، بصره، دیاله، ذیقار، سلیمانیه، صلاح الدین، کربلا، کرکوک، مثنی، میسان، نجف، نینوا، واسط

قادسیه

اربیل

اربیل، بغداد، دهوک، سلیمانیه، کرکوک، کربلا، نینوا، نجف

سلیمانیه

دهوک

دهوک

انبار

عراق. [ع ِ] (اِخ) عراق عجم:
اهل ع-راق در عرقند از حدیث تو
شروان به نام تست شرف وان و خیروان.
خاقانی.
قدرش عراقیان چه شناسند کز سخن
چون آفتاب امیر خراسان شناسمش.
خاقانی.
چو طالع مدد کرد و بخت اتفاق
گرفتم به بازوی دولت عراق.
(بوستان).
رجوع به عراق عجم شود.

عراق. [ع ِ] (ع اِ) نام پرده ای است در موسیقی که به وقت چاشت سرایند. (آنندراج):
تا مطربان زنند لبینا و هفت خوان
در پرده ٔ عراق و سرزیر و سلمکی.
میزانی (از حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی).
عراقی وار بانگ از چرخ بگذاشت
به آهنگ عراق این بانگ برداشت.
نظامی.
آه کز یاد ره و پرده ٔ عراق
رفت از یادم دَم تلخ فراق.
مولوی.
رجوع به عراقی شود.

عراق. [ع َ] (اِخ) محله ٔ بزرگی است به شهر اخمیم مصر. (معجم البلدان).

عراق. [ع ُ] (ع اِ) استخوان که گوشت آن خورده شده باشد. (اقرب الموارد). استخوان با گوشت. (منتهی الارب) || آب صافی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). || باران بسیار. (از اقرب الموارد).

دیاله

907